Dag 46-50

Hoi allemaal,

Alweer maandag ochtend. De wekker gaat af en al wat ik kan denken is “NEEEE IK WIL NIET TERUG NAAR DIE KLAS!!!”. Na een paar bemoedigende woorden aan mezelf, ben ik dan toch uit bed gekomen. Een lichtpuntje: deze week gaan Stijn en Jamie met ons mee naar St. Albans. Jamie zou ook eens graag een kijkje willen nemen in de kleuterklas, dus zij zal op bezoek komen bij mij J. Na overleg met de directeur werd besloten dat Stijn mee moest lopen met Maïté en Jamie mocht met mij mee. Yes, nu heb ik ook een maykie in de klas.

Ik nam Jamie mee naar de verzamelplaats van de kleuters op de speelplaats. Hier stonden alle leerkrachten al bij hun rij. Bij het voorstellen van Jamie kregen we te horen dat Jamie mee moest met een andere juf.” Ja lap, daar ging m’n maykie al!” Dan maar alleen naar de klas. Na het gebedsmoment kregen de kleuters allemaal een kleurboek en wasco’s. Elke kleuter moest voor de eerste bel minstens 2 kleurplaten ingekleurd hebben. Toen verliet de juf de klas. Begeleiding was bij deze activiteit natuurlijk niet nodig dus daar zat ik alweer niets te doen! Toen alle kleuters klaar waren met kleuren, was de juf nog steeds niet terug. Dit was mijn moment! Ik heb samen met de kinderen liedjes gezongen, spelletjes gespeeld en gedanst. Toen de juf de klas binnen kwam en zag dat we allemaal aan het zingen en dansen waren, werd ze boos. “Pff jammer dan! We hadden het toch maar weeral gehad”. De kinderen wisten niet wat hen overkwam. Ze hadden eindelijk eens iets leuk mogen doen op school.

Tijdens het eet moment kwam ik Jamie terug tegen. Blijkbaar was het bij haar in de klas niet veel boeiender. Zij had moeite om wakker te blijven.  Na het eetmoment moesten de kleuters opnieuw kleuren in hun kleurboek. De juf is deze keer wel in de klas gebleven. Ze zal schrik gehad hebben, plezier in de klas is not done hé :p

De kinderen wilden niet meer kleuren. De kinderen die dit tegen de juf durfden te zeggen kregen slaag. Dit was echt niet oké. De juf hield zich ook helemaal niet in, ook niet als ze zag dat ik kwaad keek. Wij als studenten kunnen en mogen hier niets tegen doen. Ik heb dan maar mijn gsm genomen en gedaan alsof ik het wilde filmen. Hierdoor stopte ze meeteen! (Ook in Afrika is het verboden om geweld te gebruiken tegen kinderen. Directie en leerkrachten knijpen echter vaak een oogje dicht. Vooral in zwarte school worden nog vaak kinderen mishandeld.)

Op dinsdag ochtend besloten Jamie en ik dat we het niet zagen zitten om weer een hele dag niets te doen. We hebben de leerkrachten wijsgemaakt dat Jamie bij mij in de klas moest staan. Zo kon ik haar het verschil uitleggen tussen het kleuteronderwijs hier en in België. (niet helemaal gelogen. Jamie kent niets van kleuteronderwijs en kan dus ook niet vergelijken.) Gelukt! Jamie mocht mee naar mijn klas. De kleuters hebben heel de dag werkblaadjes gemaakt. Jamie en ik hebben de kinderen begeleid terwijl de juf met ander dingen bezig was aan haar bureau. (chips eten, sms’en, bellen, papierwerk, liters cola drinken…) De dag ging iets sneller vooruit doordat Jamie en ik af en toe nog een babbeltje konden doen. Doordat Jamie in de klas was hield de juf zich terug meer in. Telkens als ze een kind wilde slaan keek ze in onze richting. Als ze zag dat wij keken, bedacht ze zich meestal…

Ook op woensdag zat Jamie mee bij mij in de klas. Na het gebedsmoment was de juf weer weg uit de klas. Dit was het leukste moment van heel de week. We hebben weer gezongen en gedanst. De kinderen vonden dit fantastisch! Toen de juf terug was in de klas moesten de kleuters bepaalde grootmotorische oefeningen doen. Toen ik aan de juf voorstelde om dit buiten te doen kreeg ik meteen veel gejuich van de kleuters! De juf kon nu niet anders dan naar buiten gaan. De eerste keer dat de kinderen buiten mochten tijdens schooltijd! Het laatste uurtje voordat de kinderen naar huis gingen zijn we in een speeltuin gaan spelen, het was veel te warm om inde klas te blijven. (45°
c) In de speeltuin hebben enkele kinderen mijn haar gevlochten. Het is te zeggen, sommige hebben gevlochten en sommige hebben knopen gemaakt. (zowel de vlechtjes als de knopen gingen er niet makkelijk uit!!)

Donderdag was mijn laatste dag op St. Albans. (Maïté ging naar haar ouders in Port Elisabeth, Stijn was Maïté naar de luchthaven gaan brengen dus Jamie en ik hadden geen vervoer naar school op vrijdag. Jammer zeg!) Jamie moest terug naar haar eigen klas. L Heel de dag heeft de juf mij aan het knuffelen geweest. Best wel awkward. Ze zei dat ze me ging missen. De enige die me echt gaan missen zijn de kls. Zij hebben nu niemand meer die hen beschermt tegen hun juf L. Op een bepaald moment moesten de kls voor het klaslokaal in twee rijen staan. Twee kinderen stonden niet in de rij maar waren aan het spelen. Zij werden door de juf mee in de klas genomen. De deur ging toe (zodat ik het niet kon zien, maar ze was de gordijn vergeten toe te doen :-/). De kinderen kregen beide slaag met een plastieken lat op de rug. De juf sloeg verschrikkelijk hard. Een van de kinderen was zelfs aan het bloeden. Ik heb haar later stiekem verzorgd op het toilet. Echt verschrikkelijk om te zien en er is niets wat je kan/mag doen. Later op de dag zaten de kinderen allemaal in de kring. Een van de kinderen ging per ongeluk op mijn teen staan. De juf gaf me de opdracht het kind te straffen. (Ze wilde dat ik hem sloeg, dit heb ik niet gedaan! Voor mij was een sorry voldoende. Later kreeg het kind hier alsnog slaag voor)

Op vrijdag ben ik samen met Jamie naar Dwergiebos gegaan. (Zo kon zij zien hoe het ook kan in een kleuterklas in Afrika). Hier waren ze blij om ons te zien. (Ik was stiekem ook wel blij om iedereen terug te zien J).

Na de middag heeft Elra ons mee de bergen in genomen om bobbejanen (apen/ bavianen) te zoeken. We hadden de moed al bijna opgegeven en toen kwamen we een hele familie tegen. Super grappige beesten. Plots stonden ze rond onze auto in alle maten en leeftijden. Na een uitgebreide fotoshoot zijn we terug naar het dorp gereden. Hier zijn we gezellig iets gaan drinken om te vieren dat ze gevonden hadden. ’s Avonds zijn we samen met Johan en Elra en Mark en Martine (Belgische vrienden van Johan en Elra) iets gaan eten.

Na een emotioneel zware week mijn bedje in zodat ik uitgerust ben voor het weekend!

Dikke kus Melissa