Dag 58-59: Naweek!

Alweer weekend! De tijd vliegt! Na al die drukke weekends even nood aan een rustig weekend, een weekend zonder verplichtingen.(of toch bijna geen verplichtingen)

Zaterdag ochtend heb ik mij eerste echte rugbymatch ooit gezien. Indrukwekkend! Allemaal gespierde jongens die (zo lijkt het) niets liever doen dan op een hoop liggen vechten voor een bal. Ik als volleerde ramptoerist wist dit wel te appreciëren. Buiten rugby hebben we ook andere sporten gezien. Er werd namelijk een sporttornooi georganiseerd op Hugenote (middelbare school). De jongens en meisjes van Hugenote gingen de strijd aan met leerlingen van een andere school. Er werd hockey, netbal en rugby gespeeld. Ik persoonlijk ben het meeste fan van rugby :p

Na het toornooi (Hugenote heeft trouwens gewonnen ;-)) zijn we vertrokken naar het weeshuis. Hier in het weeshuis wonen ongeveer 150 kinderen. Sommige van deze kinderen zijn wees, anderen zijn hier geplaatst omdat ouders niet voor hen konden zorgen (oorzaken zoals: alcohol, misbruik, drugs, mishandeling komen hier vaak voor). Het weeshuis bestaat al heel lang en is verouderd. Om het allemaal een modernere en meer kindvriendelijke look te geven wordt alles geschilderd, zo ook de badkamers. Wij zijn gaan helpen om een van de badkamers te schilderen. Voordat we konden beginnen met schilderen moest eerst heel de badkamer grondig gekuist worden. De badkamer was al enkele jaren niet meer gebruikt en dus ook niet gepoetst :s Als het water dat uit de kraan komt bruin is, weet je genoeg… Na het poetsen kon het echte schilderwerk beginnen. Alles had een witte grondlaag nodig, van de tegels tot de muren en deuren. Na het schilderen waren wij ook helemaal wit! En geloof mij… verf gaat er niet gemakkelijk af!

Na al dat harde werk was het tijd om te douchen en lekker te eten. Niemand had eigenlijk nog zin om te koken. Daarom besloten we met zijn allen (Johan, Elra, Jamie, Stijn, Sophie en ik) om bij Gecko’s iets te gaan eten. Lekkere pasta gegeten :D

Zondag ochtend allemaal op tijd uit ons bed want als Johan en Elra terug waren van de kerk wilden ze ons meenemen naar een sloppenwijk in de buurt. Mbekweni ligt heel dicht bij ons huis (nog geen 10 km verder). Zo zie je dat je niet ver hoeft te gaan om een heel ander uiterste van Zuid-Afrika te zien. Zuid-Afrika is een land van enorme contrasten: wit/zwart/bruin, arm/rijk, hard werken/niet werken…

Ik ging naar de sloppenwijk met de gedachte: “Hier wonen allemaal super arme mensen die niets hebben. Ze moeten hun huizen bouwen van afval om toch maar een dak boven hun hoofd te hebben”. Daarom is het goed dat we de rondleiding kregen van Johan en Elra. Johan zit in de gemeente politiek en kon ons perfect vertellen welke initiatieven de gemeente neemt om deze mensen te helpen.

De sloppenwijk bestaat voor een deel uit illegaal gebouwde huisjes van houtafval en golfplaten. Een ander deel bestaat uit kleine huisjes gebouwd door de gemeente. Deze huisjes krijgen deze mensen gratis. Ze krijgen ook een vaste hoeveelheid water en elektriciteit gratis. (Moet je weten dat elektriciteit enorm duur is in Zuid-Afrika. Dit komt omdat er een tekort aan elektriciteit is). Als je door deze wijk rijd valt het meteen op dat er overal enorm veel afval ligt. Op een bepaald moment komen we aan een speeltuin. Johan vertelt ons dat deze geschonken is door de gemeente zodat kinderen een veilige speelplaats hebben. In deze speeltuin ligt overal afval en gebroken glas. Dit afval wordt wekelijks gratis opgehaald door de gemeente, toch zijn mensen te lui om hun afval in een vuilnisbak te gooien. Als men een team van de gemeente stuurt om al deze afval op te ruimen, zie je de dag erna dat dit nutteloos is. Na een dag ligt er opnieuw een berg afval en zie je niet dat alles opgeruimd was. Verder valt het op dat heel veel huizen (ook die gemaakt zijn van golfplaten) een schotel op hun dak hebben. Dit wil zeggen dat men tv kan kijken in deze huizen. Voor veel huizen staat ook een mooie auto. (Niet een oud tweedehandse auto zoals je misschien nog zou verwachten.) Als we weer een beetje verder rijden komen we aan een groot huis. Dit was vroeger een kleine gratis woning geschonken door de gemeente. De bewoners hebben hier aangebouwd. Voor de deur staan 2 van de nieuwste modellen Range Rover voor de deur. Deze mensen zouden eigenlijk niet in aanmerking mogen komen voor een gratis huis. Toch is het hier niet zo moeilijk om bij het aanvragen van een gratis huis te frauderen. Jammer want deze mensen nemen de plek in van anderen die het misschien wel ECHT nodig hebben. Veel van de gratis huizen zijn slecht onderhouden. Mensen hebben weinig respect voor wat ze gekregen hebben. Het zou beter zijn als deze mensen iets voor hun huis moesten doen. Volgens mij heb je meer respect voor dingen waar je zelf voor gewerkt hebt en die je verdiend hebt.

Allemaal een beetje slecht gezind en vol onbegrip over het onrespectvolle gedrag van deze mensen in de sloppenwijk reden we verder naar een oude vriend van Elra. Het begrip “Oude” mag je heel letterlijk nemen. “Opa John” zoals iedereen hem noemt, is 96 jaar. Toen wij bij hem aankwamen zat hij nog in zijn kostuum in de zetel, hij was net terug van de kerk. Een super vriendelijke en grappige man. Buiten het feit dat hij niet goed meer hoort, zou je niet zeggen dat hij al zo oud is.

Zo werd onze tocht door de sloppenwijk toch nog met een vrolijke noot afgesloten.

Tijd om naar huis te gaan en aan het eten te beginnen. Maïté komt terug naar huis en zij brengt haar ouders mee om te braaien. De dames zorgden voor een lekkere salade en Johan was verantwoordelijk voor het vlees. Een super gezellige avond en een mooie afsluiter van alweer een geslaagd weekend!

Dikke kus Melissa